رشد و پرورش اجتماعی

رشد و پرورش اجتماعی

رشد اجتماعی کودک، بستگی مستقیمی با درک وی از اجتماع و رابطه حاکم بر آن دارد. اولین رفتار اجتماعی عمده در کودکان، لبخند است که در 2 و 3 ماهگی ظاهر می‌شود. بعضی از کودکان به هر چهره‌ای لبخند می‌زنند. لبخند اجتماعی امری است مربوط به رشد و بسیار با اهمیت می‌باشد، زیرا موجب می‌شود که روابط متقابلی بین کودک و بزرگسالان ایجاد شده و پیوند عاطفی مستحکم ‌تر شود. در اوایل تولد، کودک نسبت به بسیاری از مسائل از قبیل قیافه اخمو و خنده آور، تهدید، لحن صدا و. بی تفاوت می‌باشد، ولی با بیشتر شدن سن از (4 ماهگی به بعد) وی نسبت به این عوامل عکس العمل نشان می‌دهد و نسبت به کسانی که احتیاجات اولیه وی را برطرف می‌کنند، توجه بیشتری معطوف می‌دارد.

والدین بایستی زمینه را برای ورود کودک به زندگی اجتماعی، با تربیت صحیح فراهم کنند. و به او بیاموزند که به تدریج توقعات خود را کم کند؛ نسبت به آداب و رسوم و مقررات اجتماعی احترام بگذارد، نحوه ی شرکت در مجامع را بیاموزد، فهم مسئولیتهای اجتماعی و بسیاری موارد دیگر.

در سال‌های اولیه زندگی، کودک به خاطر پیروی به صورتی تقلیدی از والدین و اطرافیان، مسئولیت بسیار سنگینی، بر دوش والدین و اطرافیان می‌گذارد، آن‌ها می‌توانند از طریق آموزش مستقیم و غیرمستقیم، زمینه‌های مناسبی را برای فعالیت‌های اجتماعی کودک در آینده و حال را فراهم کنند. البته عوامل متعدد دیگری در رشد اجتماعی کودک نقش دارند که بعضی از آنها به پیش از تولد مربوط و برخی دیگر به پس از تولد برمی گردد. یکی از مسائل مهمی که بایستی در کودک پرورش داده شود، اخلاقیات می‌باشد، زیرا با پرورش اخلاقی فضایل و خصایص انسانی، مانند، شجاعت، تهور، امانت داری، حقیقت دوستی و حقیقت طلبی و. در کودک ایجاد می‌شود و پرورش می‌یابد.

کودک در سنین اولیه زندگی-مخصوصاً از دو سالگی به بعد- متوجه می‌شود که با دیگران فرق دارد و خود را مجزا از اشیاء و اشخاص احساس می‌کند و کنجکاو می‌شود و به کاوش و کشف می‌پردازد. در این زمان، مادر نقش بسیار مؤثری در وی دارد؛ چنانچه مادری به هر علتی، مانع فعالیت‌های کنجکاوانه کودک شود و کودک را از یادگیری‌های اساسی مهمی محروم کند، موجب بروز عواقب بس وخیمی در زندگی آتی کودک خواهد شد، اما اگر مادر و اطرافیان اجازه دهند که کودک به کنجکاوی خویش ادامه دهد و به فعالیت و جنب و جوش بپردازد، کودک به مرور می‌آموزد کنجکاوی، خلاقیت و نوآوری، مورد پذیرش و تشویق دیگران است و همین برداشت کودک، باعث تطبیق پذیری وی و همین طور موفقیتش در آینده می‌شود.